Toine wil schilderen. Niet zoals zijn vader, die de huizen van de rijken decoreert, maar zoals David, de kunstschilder die hij adoreert. Op die manier lijkt het allemaal vrij eenvoudig en rechtlijnig, maar het verhaal is gesitueerd in Parijs in het jaar 1789. Het volk mort, want honger maakt hen opstandig. Toine en zijn familie zit gewrongen met de situatie. Niet alleen omdat de jongen verliefd is op een knappe 'mademoiselle', maar ook omdat de jakobijnen wel heel ver gaan met hun rebellie.
De auteur is een historica en schetst een levendig historisch kader, maar zorgt ervoor dat de vaart niet uit het verhaal verdwijnt. Dat heeft zo zijn nadelen wanneer je 's avonds pas aan het boek begint en het niet meer weggelegd krijgt...
Dacht ik eerst dat het verhaal wat te lief of te schattig zou blijven, dan moest ik al snel mijn mening herzien. Het schrikbewind van de jakobijnen trilt door de hoofdstukken en het boek eindigt met een orgelpunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten