Sokal, Canardo: een flater van formaat

Canardo! Op de een of andere manier heb ik het altijd al gehad voor die geschifte eend. Hij is een soort privédetective, maar van het niet-fanatieke soort. Zijn bedoeling is meestal wel om de zaak op te lossen, maar vooral als hij er zelf beter van wordt. Zijn idealisme is immers al een paar decennia geleden in de berm beland en daar blijven stinken.

Neen, Sokal is niet meteen bekend om zijn positieve wereldbeeld. In de wereld van inspecteur Canardo viert de corruptie feest en dat is in 'Een flater van formaat' niet anders. 

De flater waarvan sprake komt van inspecteur Garenni, een vriend van Canardo. Tijdens een bankoverval wordt een collega, inspecteur Balegoot, omgebracht met het wapen van Garenni, die zich tot kort daarvoor was gaan bezatten op café. Canardo wacht de bijna onmogelijke taak te bewijzen dat het allemaal een fatale vergissing was, dat Garenni Balegoot nooit uit de weg had willen ruimen. Canardo's vriend kan het niet meer aan en stort zich met verdubbelde moed op de alcohol.

Sokal moet het vooral hebben van sfeer, meer dan van de plot. Wie Balegoot vermoordde is ondergeschikt aan de beklemmende onderdompeling in de criminele wereld waarin het niet meer zo duidelijk is wie agent is en wie maffioso (of maffiosa). De pers wordt evenmin gespaard. 

'Een flater van formaat' is een gitzwarte kritiek op de dubbelzinnige rol van corrupte 'rechtsdienaars' en opdringerige journalisten zonder scrupules. Idealen worden met doodsverachting op een grote afvalbelt gekieperd. 

In dit Canardoavontuur viert het cynisme (zoals wel vaker) hoogtij. Een aantrekkelijke wereld is het niet, maar ze werd wel heerlijk in beeld gebracht!